Bouw- en aannemingsbedrijf Kneppers heeft een ontzettende rijke historie, dat meer dan honderd jaar teruggaat in de tijd. Wij hebben Jan Kneppers, kleinzoon van de oprichter, kort voor zijn overlijden geïnterviewd over deze prachtige geschiedenis. Lees verder voor het verhaal van Bouw- en Aannemingsbedrijf Kneppers door de ogen van Jan.
Hoe is Kneppers opgericht?
Bouw- en aannemingsbedrijf Kneppers is in 1912 opgericht door Jan's opa, Jan Kneppers Sr. Hij was een boerenzoon uit Uithoorn, maar hij ging naar Amsterdam voor het timmerwerk. Hier begon hij zijn bedrijf dat zich voornamelijk richtte op timmerwerk en onderhoud. Ze werkten vanuit een werkplaats in de Swammerdamstraat in Amsterdam. Toen zijn zoon (mijn vader) pas 13 jaar oud was kwam hij van de ambachtsschool af en ging hij bij zijn vader in het bedrijf werken. 13 jaar later sloot ook zijn jongere broer Joop aan bij het bedrijf. Toen waren het de twee Jan’s en Joop die in het bedrijf zaten en daarnaast nog ongeveer 4 man personeel.
Als we teruggaan naar Amsterdam van die tijd, was het een hele andere tijd dan nu. Kijk naar transportmiddelen. Er waren helemaal geen auto’s, dus alles ging met de fiets, de bakfiets en de handkar. Het materiaal werd gewoon lopend door de stad naar de klant gebracht. Hierdoor lag de focus van het bedrijf ook op Amsterdam, want je kon niet echt verder, hoe zou je er moeten komen?
Later, na de oorlog, waren mijn oom en vader in staat om wel buiten Amsterdam te werken.
In het begin was Kneppers onderhoud
Kneppers was niet per se vanaf het begin restauratiespecialist. Kneppers was onderhoud, voornamelijk voor makelaarskantoren. We hielden ons bezig met het vervangen van vloeren, repareren van daken en al dat soort dingen. Echte nieuwbouw werd in Amsterdam gedaan door grotere maatschappijen en dat waren dan ook grote gebouwen, niet woonhuizen. Na de oorlog begon het bouwen van huizen pas echt aan te trekken. Mensen wilden hun eigen huizen gaan bouwen. Er waren geen projectontwikkelaars en geen stadsuitbreiding. Als iemand ergens een huis wilde hebben buiten de stad dan werd er een stuk grond gekocht in het bos. Daarbij kwamen architecten om de hoek kijken die de huizen tekenden en werden er op lege stukken grond huizen neergezet. Dat ging Kneppers toen doen. Er ging een ploeg mensen naar toe per trein en bus. Zij woonden op het werk van maandagochtend tot zaterdagavond.
De restauratie kwam nadat mijn vader een project had afgerond bij de Centrale Israëlietische Ziekenverpleging tegenover de Diamantbeurs. Mijn vader was daar bezig met het bouwen van het zusterhuis achter de C.I.Z. en daar tegenover woonde de bekende architect Ernst Weber. Hij vond dat mijn vader zo netjes werkte en dat Kneppers zo goed bouwde, dat hij contact legde met mijn vader. Destijds was net de Maatschappij Stadsherstel Amsterdam opgericht en meneer Weber had een pand gekocht aan de Amstel die helemaal terug moest worden gebracht naar de oude stijl. Die klus hebben ze toen aangenomen en zo zijn we in de restauratie gekomen.
Zo ontwikkelde Kneppers zich steeds meer en meer als restauratiebedrijf. Een van de meest bijzondere projecten was toen mijn vader in aanraking kwam met de eigenaar van het Victoria Hotel. Er zat een scheur in de gevel van de toren en mijn vader heeft daar toen een hele nieuwe fundering ingezet. Daarna hebben we nog 40 jaar voor ze gewerkt. Toen de zoon van de eigenaar van het Victoria Hotel, directeur werd van Intercontinental kregen we ook nog het American en het Amstelhotel erbij. Oude hotels verbouwen was ook een tak die Kneppers deed. Vroeger had iedereen wel zijn eigen kamer, maar aan het einde van de gang was er één badruimte met toilet. Niemand had zijn eigen sanitair; deze moest gedeeld worden met vaak wel 12 man. Pas rond de jaren ’60 werd het een beetje in om je eigen badruimte te hebben in de kamer. In die drie hotels van voor de oorlog heeft mijn vader toen badkamers gemaakt.
2001 was een roerig jaar voor Kneppers
Kneppers liep ontzettend goed en op een bepaald moment kwamen mijn broers en ik van school. Rond 1978 zaten wij allemaal in het bedrijf en namen we het over. Door de jaren heen hadden eerst mijn opa en daarna mijn vader en oom een groot medewerkersbestand opgebouwd. Op een gegeven moment hadden ze wel 100 man in dienst. Het Kneppers van toen had bijna iedere discipline in dienst. Steenhouwers, metselaars, schilders, stukadoors, timmerlieden en ga zo maar door. Toen mijn broers en ik de firma overnamen zijn we dat gaan afbouwen. We gingen veel specialiteiten outsourcen, want alle disciplines in dienst houden hielden we niet vol. Toch hielden we nog wel 70 man over!
In al die jaren hebben we veel en mooi werk gemaakt maar uiteindelijk kwamen we in 2001 terecht. Het was een ontzettend roerig jaar voor Kneppers. De politiek van toen besloot om hun budgetten elders te besteden dan aan historisch en cultureel erfgoed. Daarnaast voltrok zich de verschrikkelijke aanslag in New York waardoor de hele economie in een crisis belandde. Helaas zorgde deze zaken bij ons ervoor dat de productie enorm terugliep. We konden onze 70 man, waarvan er al een heleboel heel lang bij ons werkten, niet meer bekostigen en toen kwam Ron van der Vliet om te hoek kijken.
Ik ben trots op Kneppers na al die jaren. Het is nu tijd voor een nieuwe generatie.
Uiteraard kenden wij Ron al heel lang en in 2006 hebben we een doorstart kunnen maken bij de Van der Vliet Groep. Die vijf jaar is financieel gezien de grootste uitdaging die ik in mijn carrière heb meegemaakt. Maar goed, we leven nog, de auto rijdt nog en het is allemaal goed. De overname is heel plezierig verlopen. De organisatie ging gewoon door, de klanten hebben niet eens gemerkt dat we waren overgenomen en de heren Van der Vliet hebben zich naar de klanten keurig gedragen.
Ook in de toekomst zullen de meest prachtige historische panden in Amsterdam en daarbuiten onder de naam van Kneppers in ere hersteld worden. In 2007 ging Jan met pensioen. Hij was nog tot kort voor zijn overlijden op de zaak te vinden voor advies, of hulp. Jan zei: 'Het is leuk om te zien wat de jongens van nu allemaal maken. Het is tijd voor een nieuwe generatie, waar ik het volste vertrouwen in heb en ik ben nog steeds trots op Kneppers na al die jaren.'
